En kveld i november

Han sperrar loftet. Natti kjem med frost.

Eg fer med augo yver hagen, veit

det heng att eple i ein topp. Eg leit

på mildvêr enno; veden skal i kost,

og kålen takast upp og kulast, tre

skal plantast; og det burde vore tid

til nybrot òg. No ser eg hausten lid

og marki frys og snøen kastar ned

midtlides, og eg veit eg rekk ikkje mitt.

Den epleslumpen fær eg berga, kor

som er, som er i minsto ei sut kvitt.

I vest er månesigden ute, stor

og haustkvass, gjerug med å berga sitt,

ei saknads solbunde åt ei myrk jord.

skulle nesten tro han var her i kveld, Olav H. Hauge